Klik op een titel om het hele gedicht te lezen
Zij zat daar aan het hoofdeinde van het bed
Zenuwachtig frommelend aan haar zakdoek
stevig in haar rusteloos bevende hand geklemd
haar stoel zo dicht mogelijk bij het ledikant gezet
Maar vent! Was me dag ne woarmen dag, de zonne ketstige af op mijne kop
En daer dat er nieveel haar meer op staat, brandige da nog extra hard waar
'k Moeste een mutseke opzetten, 't was echt nodig ze scheen er teveel op
'k Zeie nog tegen mijn wijveke, 't es geen were om nen hond deure te jagen...
Kon ik het maar allemaal nog eens overdoen
We waren gelukkiger, al hadden we niet veel poen
Zuchte een vijvenzeventig jarige man overmand
Echt jong, ik zie vader nog patatten steken op 't land
Ik voel me zo triest als ik denk aan die tijd van toen
We ravotten in het malse gras zo zacht en groen...
Vrijdag zesde februari tweeduizend en negen
Heel maar dan heel erg optimistisch gezien
Heeft de winter er bijna gelegen
Al vriest en sneeuwt het nog zo hard
Ik ben heel koppig op dat gebied
Want de lente kriebelt al in mijn hart
Kom nu niet af met 't is hartje winter waar
't Es kwestie van mijn verlangen naar de zon...
We zijn de vierde juli vandaag
Dat drong tot me door maar nog vaag
Wat onrustig en slecht geslapen
Nog eventjes uitrekken en eens gapen
Het geluid van regen en donder was te horen
Stil uit bed dus om mijn vrouw niet te storen
In het donker stilletjes het bed dan uit
Ik zal in de keuken eens gaan loeren door de ruit...
Stella paard wou dolgraag leren dansen
Met een tutu aan en met mooie kransen
Maar de andere paarden lachten haar uit
Om haar domme lange paarden snuit
Maar Stella sloeg eigenwijs op de vlucht
En het zand vloog heel hoog in de lucht
Ze rende regelrecht naar het circus heen
Ze was er waarlijk niet helemaal alleen...
Het leven van een mens is kort
Even lachen maar en even wenen
Eventjes is er iets dat schort
En men is al weer verdwenenHet is als het bleke daglicht dat verschijnt
Die de mens even doet opfleuren
Maar genadeloos weer verdwijnt
Zo ziet men het dagelijks weer gebeurenEn het doet pijn in ons hart...