7. De stier
Mette en Gusta echte boerenmensen waren noest aan het werk op het land 9/2/1999
Den boer stak aan de kant van de akker, onkruid uit met zijnen platten riek
En Gusta rakelde met de viertander gezwind al het onkruid naar de kant
Gusta zei Mette opeens, ge moet nui toch eens kijken naar onze stier daar nagezien
Hij staat daar zo lelijk te doen, snuiven en zijn horens in de grond te boren
'k Zal dat maar eens van wat dichterbij gaan bekijken hij doet gelijk zo raar
Zijt voorzichtig he boer, want zo ne stier is soms een onbetrouwbaar beest
Ik heb horen vertellen van boerin Smekens, die kent ge toch hé zeg Mette
Wel dat er ginder in Luidegem, ook een ongeluk mee ne stier is geweest
Och Gusta ge moet nie altijd alles geloven jonk, 't zal zo geen vaart lopen
En daarbij, als hij te veel zotte en rare streken moest beginnen te vertonen
Zoe 'k ik die beeste nog heel gauw aan Vital den beenhouwer verkopen
Mette boog zich diep, om meteen tussen de prikkeldraad door te kruipen
En den boer duwde daarvoor den ondersten prikkeldraad naar beneden
En moest om er onder te kruipen zich laag onder den bovensten stuipen
Dat ongewone gedoe werkte blijkbaar op den kolossale stier zijn gemoed
En die lage rare wriemelende gebogen gedaante van den boer, voor hem
Zette het nukkig enorme beest van een stier ineens geweldig kwaad bloed
Toen gingen plotseling onverwachte gebeurtenissen allemaal veel te vlug
De woedende stier stormde snuivend op de gebogen weerloze Mette aan
En wierp hem met een geweldige zwaai van zijn zware kop over zijn rug
Gusta kwam meteen roepend aangelopen met de viertander in de hand
Gillend en luid schreeuwend, mijne Mette! help! Help! Help! Mijne Mette
Ze wou Mette gaan helpen, maar iemand duwde haar ineens aan de kant
Hier blijven Gusta, riep Nolle, of dat dolle beest rijt u meteen aan stukken
De lenige Nolle wipte over den draad met de viertander stevig in de hand
Dat beest moet ik absoluut proberen afleiden, dacht hij, dat moet lukken
De stier stoote met zijn kop op de om hulp roepende weerloze Mette zijn lijf
't Is kiezen of delen, 't is hier den stier ofwel den boer, dacht Nolle direct
Ik heb geen andere keus en dus kies ik voor de Mette, dat staat buiten kijf
Hij sloeg met een zeer krachtige haal den viertander in de stier zijn kop
Het zware beest loeide van pijn en schudde wild zijn kop van dolle woede
Hij deed enkele passen achteruit en richtte zich onvast verdwaast even op
Toen wende hij zich plots van Mette weg, en werd nog driester ten moede
Als een echte dolle wildeman boorde hij zijn sterke horens diep in de grond
En brak met één zwaai van zijn kop de steel van den viertander in woede
Alsof het ging om een simpele rietstengel of een oude dorre vermolmde tak
Geschrokken keken ze naar dat grote geweld dat ze niet hadden verwacht
Ze dachten dat de stier daar zou stuiken maar het beest bleek niet zo zwak
Lopen vent Nolle lopen man, riep Mette, één van ons gaat er aan, ik of gij
Red je leven jong Nolle vlug, ren jongen ren nu je nog kan, kreunde Mette
Ik kan niet meer weg, 't is mijn eigen schuld en die stier is tenslotte van mij
Maar dan kende hij Nolle nog niet goed, zo had Nolle dat niet begrepen
Mette! We gaan hier allebei dood of gaan hier allebei weg schreeuwde hij
En vliegensvlug had weer de afgebroken steel van den viertander gegrepen
En toen de dolgedraaide stier zich woest over den weerloze boer neerboog
Stormde Nolle zonder enig aarzelen razendsnel en onversaagd naar voren
En stompte met volle geweld die stok welgemikt in de kwade stier zijn oog
Opnieuw loeide het beest van pijn en woede en schudde heftig met zijn kop
Het bloed liep reeds in strepen langs zijn dampende en witschuimende muil
Hij schudde verwoed en wild met zijn kop en richtte zich dan verdwaast op
Toen de stier zich naar hem keerde zette Nolle het meteen op een lopen
Allee dikkop pak mij, riep Nolle, hij moest die stier rap van Mette weglokken
Hij zwaaide wild met zijn armen hij volgt me nu wel, was hij aan het hopen
En dat deed de ziedende en briesende woedende zware kolos inderdaad
Nolle besefte Ineens ik kan niet meer op tijd weg, de afsluiting was te ver
Dat loopt hier mis af dacht hij, ik geraak ginder nooit meer aan den draad
Plots bleef Nolle met een ruk staan en liep toen de briesende stier tegemoet
Erop of eronder, zei Nolle. En toen de stier zijn kop boog om toe te stoten
Sprong hij er overheen, en stoote zich fel op de dierenrug af met zijn voet
Zo kwam hij ineens achter het vooruitstormende kolossale dier te staan
En zonder omkijken of verpozen zette hij het meteen weer op een lopen
Want daar kwam die bloedende en schuimende woeste loebas alweer aan
Het lukt dacht Nolle, en herhaalde dat trucje Nolle nog een keer of twee
Maar wat nu dacht hij. Toen kwam de boerin ineens de weide ingelopen
Recht naar de stier, vastberaden, en ze had ze Mette zijne tweeloop mee
Ze schreeuwde luid en zwaaide en trok daarmee de aandacht van de stier
Kom maar ne keer naar hier moordenaar ik zal ui ne keer wat laten zien
De stier stormde op haar af. Ze schouderde het geweer en week geen zier
Arme moedige vrouw, dacht Nolle, 't is voor haar te laat die gaat er aan
De lading van die kardoessen zijn voor dat zware monster veel te zwak
Daarmee brengt ze die wild aanstormende enorme kolos nooit tot staan
Maar Gusta week niet en wachtte ijzig kalm op het schuimbekkende beest
Allee Gusta schiet! Gusta schiet dan toch, allee schiet riep Nolle haar toe
Maar toen ze maar bleef wachten dacht Nolle, te laat nu is ze er geweest
Hij zal haar verpletteren, zelfs al schiet ze hem nu nog neer, het is te laat
Het beest heeft te veel snelheid, ze kan nooit die vallende kolos ontwijken
Wat een ramp! Zie nu een moedige vrouw die voor haar man sterven gaat
Toen donderden plots twee luid knallende geweerschoten door de lucht
De stier zakte neer, kantelde tweemaal en bleef voor haar voeten liggen
En Nolle veegde het klamme zweet van zijn voorhoofd met een diepe zucht
Vlug Gusta riep hij dan ga een groot mes halen en kom er direct mee terug
Ik snij die stier de keel over omwille van het vlees om goed uit te bloeden
En dan breng ik natuurlijk zo rap mogelijk uw Mette naar huis op mijne rug
Mette jong, zei Nolle een beetje later toen de dokter reeds was geweest
Ge komt er nog goed vanaf, een ontwrichte arm en twee gebroken ribben
Voor hetzelfde geld was je vertrokken naar pierenland door dat zotte beest
Maar die vrouw van u he man, wat een vrouw, zo kalm he man, en zo koen
Ze was zonder aarzelen bereid om daar haar eigen leven voor jou te geven
Geloof me hé vent, voor haar Mette daar zou uw Gusta alles voor doen
Mette glimlachte blij, het is werkelijk een bovenste beste vrouw, zei hij fier
En iedereen mag dat gerust weten wat mijn Gusta voor mij heeft gedaan
Maar vooral gij hebt mij in de eerste plaats bevrijd van die verwilderde stier
Dat ge mijn leven daar hebt gered Nolle, dat vergeet ik van mijn leven niet
Ge zijt op dat beest afgevlogen zonder ook maar een ogenblik te aarzelen
Terwijl de meeste andere mensen zouden hebben staan beven als een riet
't Spreekwoord zegt: 'Het is in nood dat men zijn echte ware vrienden kent'
Als ik ooit iets voor u kan doen Nolle, dan moet je het maar zeggen jongen
Het enige wat ik van u wil jong, zei Nolle, is dat je gewoon mijn vriend bent
Louis Victor.