99. Zomaar iets

Het leven van een mens is kort
Even lachen maar en even wenen
Eventjes is er iets dat schort
En men is al weer verdwenenHet is als het bleke daglicht dat verschijnt
Die de mens even doet opfleuren
Maar genadeloos weer verdwijnt
Zo ziet men het dagelijks weer gebeurenEn het doet pijn in ons hart
Wanneer zij gaan waar wij van houden
Onze geliefden laten gaan is hard
Maar we kunnen het niet tegenhoudenEn men haalt herinneringen op
Uit zijn vervlogen tijden
Toen had hij nog vreugde volop
En over zijn weemoed en lijdenMaar zijn leven is voorbij
Niemand veranderd daar iets aan
Al zijn we nog zo triest daarbij
Toch moesten wij hem laten gaanMaar zijn gedachtenis blijft in ons leven
En dikwijls denken wij nog aan hem terug
Vooral diegenen die veel om hem geven
Nee die vergeten hem niet vlug.Louis Victor