32. De winter ontwaakt

De winter ontwaakt uit zijn lange slaap met een geeuw
En drapeert de aarde met een witte deken van sneeuw
Zachte vlokjes dwarrelen stil geluidloos naar beneden
Eindelijk toch weer! Het was ook weeral zo lang geleden
Blank en vredig ligt de weidse wereld daar te pronken
En versierd met zijn witte rijm de takken van de tronken
Langzaam vervaagt het smalle diepe spoor van een fiets
Duizenden! Nee miljoenen vlokjes herleiden het tot niets
Tot het gans is verdwenen alsof het niet heeft bestaan
Ook de voetstappen van een wandelaar moeten vergaan
Meesterschilder winter, dwarrelt alles weer zachtjes glad
En bedekt nog heel vlug een eenzaam verdwaald blad
Een sneeuwman, staat daar met een bezem in de hand
Met een glimlach van kooltjes, en kijkt nogal plezant
Met eveneens twee ronde pikzwarte kooltjes als ogen
Een pimpelmeesje schrikt ervan die kwam voorbij gevlogen
Een rode wortel is hem geschonken dienend hem als neus
En werkelijk! Die staat hem nog prachtig ook, ja heus
Een oude versleten sjaal hangt om zijn witte dikke nek
Daar staat hij elk sneeuwjaar weer, daar op dezelfde plek
Een oude veel te kleine hoed staat op zijn ronde kop
Heel romantisch toch, zo een ouderwetse sneeuwpop
Sneeuwballen suizen plotseling onverwacht door de lucht
Een sneeuwballengevecht door kinderen met veel gerucht
Joelend en lachend, en genietend van de zachte sneeuw
Glijdend spelend, tot ze moe gaan slapen met een geeuw
Even later vaagt de sneeuw hun speelsporen weer dicht
En een koude vacht bedekt de winternacht tot het morgenlicht
Opnieuw wuiven ons dwarrelende sneeuwvlokjes goedendag
Kinderogen gluren naar buiten en hun mond plooit tot een lach
Het sneeuwt! Het sneeuwt! De slede moet nu naar buiten
Vlug eten en wassen, het kan niet snel genoeg voor die guiten
Och! Wat en maagdelijk landschap strekt zich voor ons uit
Hop naar buiten! Of geniet er stilletjes van, van achter de ruit
Of je nu mort of niet, de sneeuw valt toch! Geniet er dus van
Doe het als je jong bent of nog goed gezond! Zolang je kan
Maak wat foto's van al die winterse schoonheid om je heen
Wie kan, naar buiten dus! Laat die sneeuwman niet alleen
Of schuif de gordijnen wijd open en zet een stoel bij het raam
Zo gezellig in je eentje, of met al de gezinsleden tezaam
Glimlach blijmoedig de lieflijke miljoenen witte vlokjes toe
Voorlopig schildert de winter voort, hij is het nog niet moe

Louis Victor