17. De zootuin

Pepéééééééé, we zijn naar de zootuin geweest.
En we hebben daar ne fant gezien.
Mee zooooo 'n grooote oren.
En hij had ne heeeele lange neus.
Met lange witte dikke tanden.
'T was een heeeel,heeeel groot oliebeest.
En hij pakte koekjes van het volk.
Mee zijnen hele lange snurf.
En raapte der aarde mee op.
Toen niesde hij dat allemaal op zijne rug.
Der was ook ne meneer met een groene pet.
Broertje zegt dat het ne uitlegger was, ne tolk.
Der liep ook zo 'n klein oliebeestje bij.
Mee zo 'n heel klein staartje.
En zijnen snurf was te kort om koekjes te pakken.
Het kon onder dienen groten lopen.
'T was een heel lief lief fantje.
'k zou er graag eentje hebben voor mij.
Die grote kon maar niet stilstaan.
Hij stond altijd maar te wiebelen.
Eerst deed hij een stapje vooruit.
En dan deed hij weer een stapje achteruit.
Dat was toch een beetje gek hé pepee.
Zo kon hij toch niet weggaan.
Hij stak zijnen neus zo helemaal naar omhoog.
Dienen meneer niet zulle .
Die grote fant mee zijnen snurf .
En deed toen toet toet zo heel luid.
En al de mensen moesten er om lachen.
Ik denk dat hij wel honderd kilo woog.
De mensen mochten ook geldstukjes geven.
Dan stak hij zijne snurf helemaal vooruit.
Hij riekte er daar dan ne keer aan.
En nam het heel voorzichtig uit hun hand.
Da was om eten te kunnen kopen voor hem.
Want anders kan hij toch niet blijven leven.
Toen moesten ze allebei binnen gaan staan.
Da moest je gezien hebben pépéé.
Die kleine liep zomaar tussen die grote zijn poten.
En vooooorzichtig dat die grote was.
We gaan volgende maand nog eens terug.
En papa zegt dat gij en méméé, mee moet gaan.

Louis Victor