40. Een gedicht

Zomaar een gedicht schrijven valt me licht
Onvoorbereid gewoon in een in opwelling
Er komt iets in mij op en hop het staat er op
Hoewel ik mij daar niet had op gericht
Een gedicht of en rijm noem het zoals je wil
Je ziet iets je voelt iets en je schrijft iets
Het staat al op papier voor je het weet
Het gebeurt gewoon je staat er niet bij stil
Je schrijft het niet speciaal voor anderen
Het hoeft zelfs niet gelezen te worden
Maar je doet het gewoon nou ja gewoon
En je wilt er niemand mee veranderen
't Is net als adem halen eten en drinken
Een behoefte om iets op papier te zetten
En er dan nog even over te mijmeren
Je hoeft er echt niet mee uit te blinken
't Is toch ook maar een stukje papier
Wie maalt daar nu om wie weet daarvan
Het slingert rond tussen zoveel papieren
Maar kijk! Het gaf je even plezier
En daar gaat het toch tenslotte om
Zeg echter niet schrijf daar eens over
Dat interesseert mij echt geen snars
't Is voor 't plezier he zeg, ach kom
Ik doe dat niet op bevel of opgedrongen
En ik ben ook niet zo'n uitslover
Het moet vanzelf komen uit vrije wil
Het is als een lied, als gezongen
Dat is nou net het plezierige daarvan
Moeten schrijven maakt je gevoelloos
De emotie ontbreekt dan totaal
Dat is nu iets wat ik niet kan
Dat is geen rijmen of dichten meer
Het is dan niet zoals ik dat voel
't Tis als ruiken aan een geurige roos
Zo zacht en zoetig en zo teer
Maar ze kan ook pijnlijk prikken
Ze geeft soms vreugde en soms pijn
Maar er aan ruiken doe je steeds weer
Daarom laat je ze nog niet stikken
Een gedicht is net als een mooie roos
Het doet je lachen of zelfs wenen
Je kunt het negeren en wegwerpen
Of koesteren in een schoenendoos
Je kunt het honderdmaal herlezen
Als het je echt vreugdevol maakt
Of als het je hart heel diep beroerd
Of sterk ontroerd in heel je wezen
Is het een klucht lach er dan om
't Moet niet altijd zo zwaar klinken
Wij zijn toch geen ijzerbijters waar
Lach dan toch en wees niet dom
Treft het hart roept het om smart
Ween dan vrij wie houd je tegen
't Is teken dat je begrijpt wat je leest
Ontlaad dan gerust eens je hart
Neem zelf een potlood en papier
En schrijf wat je zo ineens invalt
Doe het gewoon moeilijk is het niet
En het schenkt je zoveel plezier
Soms gebeurt het wel een keer
Zo in een dagelijks gesprek
Over koetjes en kalfjes newaar
Of simpelweg over het weer
Dat men iets zegt tegen mij
Waarop ik antwoord met een rijm
Zomaar geheel onvoorbedacht
En men beziet mij dan zo van opzij
En ik hoor het hen bijna denken
Es da nui toevallig of doet hij erom
Of ze lachen, en 't rijmt nog ook
Of er geen aandacht aan schenken
Maar 't is er uit voor ik het weet
Zo zei iemand onlangs tegen mij
Niet dat hij echt geen regen wou
Als er maar niemand onder leed
Doch nu zei hij zo alle dagen regen
Hij had amper zijn mond dicht
Of mijn antwoord kwam alras
't Is soms rampspoed en soms zegen
Hja zei hij, he eigenlijk gelijk
Ot droge es dan bleten wij erom
Maar mee al die overstromingen
Die zitten helemaal onder het slijk
Hij keek mij plots verrast aan
Straks begin ik ook al te dichten
En hij schoot in een luide lach
Dat es zeker van me ui om te gaan
A dat es zo he vent zei ik dan
Schrijft da maar op en werk da af
E ge meent gij dat nog, zei hij
Beja! Ge ziet toch daje da kan
Het ongeloof stond in zijn ogen
Zoede da peizen, meende dat echt
Vaneigens zei ik, doe het gewoon
Hij voelde zich gelijk wat bedrogen
Da was maar toevallig ne keer zei hij
Maar opschrijven! Ik durve da niet
Ze zouden mee mij kunnen lachen
Laat ze zei ik, iedereen is toch vrij
Ge moet gij ui eigen leven leven
En niet het leven van een ander
Als gij daar plezier in hebt, schrijf!
Da zal ui nog veel plezier geven
Ik heb hem nooit meer gezien
De week nadien was hij verhuist
Viel het hem nu zo geweldig tegen
Of was hij al beroemd misschien
Allicht zal ik dat nooit meer weten
Maar schrijven doe ik gewoon voort
Of iemand dat nu leuk vind of niet
't Heeft altijd al in mij gezeten
Ik zet blijmoedig van alles op papier
Onbenulligheden, en soms diepe ernst
Soms leed en soms een blijde lach
Ik doe het gewoon voor het plezier

Louis Victor, 2009