62. Ik heb een hond gekend

Ik heb een hond gekend, een zij, een zachtaardig en prachtig dier
Zij kende tijdens haar leven, een tijd van vertroeteling en plezier
Ze mocht mee op reis naar bos en hei naar berg en dal en meer
Niet eenmaal, geen tweemaal, telkens opnieuw, ja iedere keer
Ze had een heerlijk hondenleven, het mooiste leven die er was
Stoeiend met de baasjes heel luidruchtig in het hoge malse gras
Wat een leven had ze! Alles hebben de baasjes haar gegeven
Ze werd verzorgd en beschermd, en niemand deed haar beven
Zorgeloos en blij sleet zij haar leven, vele vele jaren achtereen
Rennend en blaffend en spelend, maanden en jaren vloden heen
Ja de jaren hadden wel vat op haar, maar ze bleef lang gezond
De baasjes verzorgden immers liefdevol hun brave troetelhond
Nee hoor ze heeft nooit iets tekort gehad, ze was gelukkig daar
Hoe dikwijls aaiden zij haar kop en streelden haar zachte haar
Duizenden malen spraken zij haar vriendelijk en vertederend toe
Al kon ze niet antwoorden ze werd hun vriendelijkheid nooit moe
Wat een leven, wat een leven! Wat een heerlijk hondenleven
En om hen te danken kon ze zo'n lieve pootjes en likjes geven
Ze mocht zelfs mee naar de markt, en mocht zelfs de tas dragen
En of ze dat graag deed zoiets moet ge u natuurlijk niet afvragen
Ze kwispelstaartte van puur plezier, heb je haar daar soms gezien
Present en blij en trouw en content, zo zag je er hier geen tien
Ik heb nog foto's van haar gezien zo zot rennend door de sneeuw
Maar toen lag ze alweer op het tapijt te rusten met een luide geeuw
Ze lag daar met gesloten ogen en je dacht, nu slaapt ze toch wel
Maar toch telkens weer op baasjes stemgeluid reageerde ze snel
Niet dat ze dan telkens opsprong want daar was geen reden voor
Ze hoorde dat er niets aan de hand was ze kende hen door en door
Maar telkens ging een ooglid open, op haar baasjes stemgeluid
Dan eens het ander en soms allebei, maar geblaf kwam er niet uit
En ze was dolblij als het dan tijd was dat baasje haar zou uitlaten
Dan mocht ze eens rennen, en dan was ze een beetje uitgelaten
En baasje wierp soms ook wel een stok of zo om achter te rennen
Die ze prompt ging terughalen, ze wilde haar baasjes wel kennen
Wat een leven wat een leven, jongens wat een prachtig hondenleven
Nee echt beter kon het niet, ze hebben haar werkelijk alles gegeven
Maar ja ze werd ouder en ziek, en de tijd kwam dat ze moest gaan
Maar ze heeft niet afgezien, ze kende alleen vreugde in haar bestaan
Ze heeft hier werkelijk een heerlijk lang hondenleven mogen slijten
Een prachtig hondenleven! De baasjes hebben zich niets te verwijten
Ja ze heeft hier een leven gehad van vele vreugden en veel plezier
Ja hoor! Voor die hond was het werkelijk een heerlijk vertoeven hier

Louis Victor