69. Lente o gij schone

Lente o gij schone
Ontluikende vreugde
Met duizend soorten groen
En geel en blauw en oranje
Met tulpen hoog op hun steeltje
En ook narcissen met een franje

Gij wast uw voorjaar schoon
Met zachte wolken in de lucht
En laat uw druppels vallen
Met een zachte malse regen
En drenkt de plantengroei
Met uw tokkelende natte zegen

Langzaam lokt gij de bloemen open
Met tederheid en veel geduld
En wuift hun zwoele geuren uit
Op uw zalig strelende lentewind
Tot onder de neus van elk mens
En maakt hen blij en welgezind
Gouden zonnestralen zend gij uit
En doet de harten sneller kloppen
Gij opent de snavels van de vogels
Met melodieuze klanken in het bos
En doet hen kunstige nesten bouwen
Van takjes en pluimpjes en wat mos
De eerste vlinders fladderen door de tuin
Twee koolwitjes als vroege lenteboden
En een gonzende dikke kleurige hommel
Genietend van de geurige bloemen
Even maar neerstrijkend en proevend
Om dan weer vrolijk verder te zoemen
De koeien komen voor 't eerst weer buiten
Zottig springend in het nieuwe malse gras
Uitgelaten blij na de lange donkere winter
't Is even wennen maar en even loeien
Dan laten ze zich het verse groen smaken
Maar de zotsten willen wel even stoeien
Ik laat mijn blik dwalen over de weiden
En volg een paar kraaien in hun vlucht
Een ekster wandelt en huppelt op en neer
Pikkend hier en dan weer pikkend daar
Een tweede komt hem gezelschap houden
Ze vormen immers een parmantig paar
Pimpelmezen vliegen gestadig af en aan
Naar een nestkastje daar aan de muur
Met soms veel te groot nestmateriaal
Met moeite door dat holletje te krijgen
Ik bewonder hun werklust en hun moeite
En zie het allemaal aan in stille zwijgen
O lieflijke lente, o gij schone
Die 's mensens hart verheugt met bloesems
Die overvloedig onze zintuigen strelen
En aankondigt , de zomer is in zicht
Kom toch vlug ons hart verheugen
Met uw lieflijk strelend lentelicht

Louis Victor, 2005