74. Moedertranen

Ze branden nog in mijn hart
Van toen ik nog een jongen was
Glijdend over haar gezicht
In straaltjes naar haar kin
'k Was als kind helemaal verwart
Dikke hete tranen rolden omlaag
Ik weet nog altijd niet waarom
Ze wilde het voor mij verbergen
Achter haar afwerend hand
Ik zie ze nog snikkend bij de haag
En het deed mij pijn, veel pijn
Al vond ik geen troostwoorden
En keek ik alleen maar toe
Ik heb dat nooit vergeten
Ze lachte naar mij voor de schijn
Dan wende ze zich weer af
Haar schouders schokten op en neer
Haar zakdoek kwam erbij te pas
Om moedertranen op te vangen
Waarom kreeg ze die straf
Ze was zo goed voor mij
Zo lief zo teder en zo zacht
Waarom dat grote verdriet
Had ik iets verkeerd gedaan
Die tranen bleven mij altijd bij
Ik durfde het niet te vragen
Uit schrik haar pijn te doen
Dat ze nog meer zou huilen
Was het mijn schuld of niet
Ik heb dat altijd blijven dragen
Die bittere dikke moedertranen
Haar neergeslagen gezicht
Dat verbergend gebaar
Ik zie ze langs haar wangen glijden
En een weg naar omlaag banen
Nee, vergeten zal ik ze niet
Die dikke moedertranen
Op mijn moeders droef gezicht
Haar poging om te lachen
Het doet me nog steeds verdriet

Louis Victor