78. Poes Minoe in de sneeuw

De sneeuw dwarrelt in miljoenen witte vlokjes neer
Dat heeft onze jonge poes nog nooit gezien
Zottig koerst zij in de sneeuwlaag over en weer
Grijpgraag spring zij naar de vallende vlokken
Werpt in haar wildheid sneeuw in de lucht
Onhoorbaar in de sneeuw als liep zij op sokken
Ze weet met haar goedgemutstheid geen blijf
Aanvallend op de witte dwarreldingen overal
Die neerzweven op haar glanzend zwarte lijf
Ze duikt voor de aanval helemaal in elkaar
En zoekt weer naar zo'n zwevend witte prooi
Naar ééntje, naar twee, of een hele boel tegaar
Ze gluurt naar links en rechts een moeilijk geval
Welke moet ze nu precies gaan uitkiezen
Echt moeilijk ze komen waarlijk van overal
Dan springt ze maar op en klauwt in de lucht
Naar ze weet zelf niet welk te kiezen
Gewoon naar die dwarreldingen in hun vlucht
Daar valt er net eentje op dat heuveltje daar
Dat heeft ze heel duidelijk gezien hoor
Ze krimpt ineen voor een sprong ernaar
Waarschijnlijk heeft ze de sneeuwvlok te pakken
Want ze werpt een pootje sneeuw omhoog
En laat zich dan op haar achterwerk zakken
Ze rekt zich langgerekt uit in de sneeuw
En krabt in zottigheid in de dikke witte laag
Dat gaat ze weer zitten met een geeuw
Plots heeft ze weeral een dikke vlok gezien
Ze valt onmiddellijk aan zonder aarzelen
Snel en onverwacht snap! Ze heeft er wel tien
Ze bijt vol ijver in haar prooi zo koud en wit
Maar dat deert haar heel duidelijk niet
Terwijl haar snoetje vol sneeuwvlokken zit
Ze danst en spring in haar vreugde op en neer
Aanvallend en klauwend naar duizend vlokken
Hja! 't Es waarschijnlijk echt kattenweer

Louis Victor, 2009