87. Twee jonge mannen

Daar zaten zij, zachtjes pratend aan de waterkant.
De een was wat donker de ander wat blonder.
De een was wat breder de ander wat smaller.
Maar elk met een hengel in de hand.
De oever was steil en glad maar toch droog.
En telkens gleden ze bij beetjes naar het water
Dan moesten ze zich weer schragen.
En telkens weer naar omhoog.
Maar spannend vonden ze het wel.
Die twee nog jonge de kerels.
Onbezorgde vrolijke mannen.
En hun reactie op aanbeet was bliksemsnel.
Twee ferme karpers hadden ze die dag gevangen.
Rap een foto van genomen en gewogen.
En dan voorzichtig weer het water ingezet.
Met een warme blos van spanning op de wangen.
Ze zijn opgegroeid midden de natuur.
Met de vlinders de vogels en de vissen.
En alle soorten Bloemen en planten om zich heen.
Daarom beleven ze dat zo vol vuur.
Laat ze nog wat genieten van hun jonge leven.
Weg nog even de zorgen en de lasten.
'k Wil ze nog wat sparen mijn zonen.
Tegen de moeilijkheden die de wereld hen zal geven.

Louis Victor