90. Visserslatijn

He Kameraed heie al wa gevangen.
Jaek zalle a zu ne dikke en a zu ne langen.
En mee wadde heie hem had.
Och geweune mee stukske patat.
'k He der mee de kleintjes bij een stuk of tien.
Of moede ze misschien ne keer zien.
Jawadde zeg die ne ienen daer es dat een beest.
A zu ienen zie 'k ik voor het eest.
Partange 'k hei ook ne keer ne grute gevangen.
't Is echt he 't was ne vriede langen.
't Was tons suste vriendig waerm.
Maer vent hij waes zu dikke of mijnen aerm.
'k Hei der een half ure moeten tegen vechten.
Maer dadde vent da waes ne echten.
Azu een paelingen zitten der hier nie meer.
Maer ja da gebeurt in ui leven uuk maer ienen keer.
En ik tons dan, 'k hae 'd ne keer aan de stok mee ne kaerpel.
Zijn uugen waeren zu gruut als ne maerpel.
Hij haed een muile zu gruut als mijne vuist.
'k Hei mij vrie moeten schure of hij hae mee mij de vaert gekuist.
Hij schoot deur 't waeter tegen wel honderd per ure.
't Waes nog iene van die gule wilde iene van die pure.
W'en em uit 't water haalt mee drei man.
Keune nie zegge mee wie wan ke kendige gene iene van.
Maar sust ok 'k hem wildige wegen aek nog pech.
Hij gaf ne slag mee zijnen stairt lap 't water in en hij waes weg.
Ik uuk vent 'k hei uuk ne keer zu ne zwaere gevangen.
Naar azu een vangste zoe ne mens verlangen
Ik en mijnen kameraed 't was sust een vairken.
Mijne kameraed nie he, 'k he over die vis a zu ne stairken.
Hij haed eun rugvinne lijk ne haai.
En tons paktigen hij ne geweldigen draai.
't Waeter vloog langs alle kanten van 't geweld.
'k Stond er van versteld.
'k Hei daer staen zweten lijk ne das.
Ge moest gezien hen lijk of dat da was.
Maer opgeven ek toch nie gedaen.
Ke keune't nog haest nie verstaen.
Maer 'k hei der hem toch uit gekregen.
Noch bij zonne noch bij regen.
Ek nog zu'n kanse had sints d'ak ben geboorn.
'k He der nog portretten van had maer 'k hei ze ne keer verloorn.
Allee vent wat dadde gij nui verteld
Ke ne keer eun hule baelnedde blieken had maer kei ze nie geteld.
Maer ge weethet zelf ook he 't zitten hier grude in.
En 'k waere nog nie lang bezig 't waes nog maer in 't begin.
Ja vent ge moe stille keun zijn he en nie stampen op de grond.
Z' huren nog beter dan de besten hond.
Wan ge moe nie peizen da ze da nie gewaere woorn.
En zu dom zijn ze nui ook nie geboorn.
Allee jong 'k ben der tons maer were mee weg.
Ne mens zoet ter mee lachen oket zeg.
Nog ne goeindag he vent en nog vele sanse.
E ja messchien vangde nog azu een dikke manse.

Louis Victor